miejsce przeznaczenia

См. также в других словарях:

• miejsce — n I; lm D. miejsc 1. «wolna przestrzeń, którą można zająć, zapełnić czymś, gdzie można się zmieścić albo coś umieścić» Wolne miejsce w walizce. Miejsce na książki. Mieć mało miejsca w mieszkaniu. Szafa zabiera dużo miejsca. Chodźcie tu, jest dość …   Słownik języka polskiego

• bagaż — m II, D. u; lm M. e, D. y ( ów) «rzeczy zapakowane w paczki, walizki itp., które podróżujący ma ze sobą lub wysyła je za opłatą do miejsca przeznaczenia pociągiem, samolotem itp.» Lekki, ciężki bagaż. Duży bagaż. Przewóz bagażu. Mieć dużo bagażu …   Słownik języka polskiego

• przeznaczenie — n I zwykle w lp ; lm D. przeznaczenieczeń 1. rzecz. od przeznaczyć. 2. «praktyczny cel, do którego jest coś przeznaczone, zakwalifikowane, któremu dana rzecz służy; zastosowanie» Praktyczne, użytkowe przeznaczenie. Każdy przedmiot miał kilka… …   Słownik języka polskiego

• doręczyć — dk VIb, doręczyćczę, doręczyćczysz, doręczyćręcz, doręczyćczył, doręczyćczony doręczać ndk I, doręczyćam, doręczyćasz, doręczyćają, doręczyćaj, doręczyćał, doręczyćany «oddać do rąk, przynieść na miejsce przeznaczenia; wręczyć, dostarczyć»… …   Słownik języka polskiego

• ekspedycja — ż I, DCMs. ekspedycjacji; lm D. ekspedycjacji (ekspedycjacyj) 1. «wyprawa zorganizowana w określonym celu, np. naukowym, wojennym; grupa osób biorących w niej udział» Ekspedycja botaniczna, archeologiczna. Cała ekspedycja zaginęła. 2. «dział w… …   Słownik języka polskiego

• transportacja — ż I, DCMs. transportacjacji; lm D. transportacjacji (transportacjacyj) rzad. «przewiezienie, przetransportowanie kogoś na miejsce przeznaczenia (zwykle pod opieką lub strażą)» Transportacja więźniów. ‹łc.› …   Słownik języka polskiego

• odstawiać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, odstawiaćam, odstawiaća, odstawiaćają, odstawiaćany {{/stl 8}}– odstawić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, odstawiaćwię, odstawiaćwi, odstawiaćwiony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}}… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• odstawić — dk VIa, odstawićwię, odstawićwisz, odstawićstaw, odstawićwił, odstawićwiony odstawiać ndk I, odstawićam, odstawićasz, odstawićają, odstawićaj, odstawićał, odstawićany 1. «przesunąć, przestawić coś na inne, dalsze miejsce, odłożyć na bok, odsunąć» …   Słownik języka polskiego

• dochodzić — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIb, dochodzićdzę, dochodzićdzi, dochodzićchodź {{/stl 8}}– dojść {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IXd, dochodzićjdę, dochodzićjdzie, dojdź, doszedł, doszła, doszli {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• cel — m I, D. u; lm M. e, D. ów 1. «to, do czego się dąży, co się chce osiągnąć; punkt, miejsce, do którego się zmierza» Bliski, daleki, nieosiągalny, zamierzony, wspólny, szczytny cel. Cel podróży. Cel marzeń, dążeń. Cel życia. Błąkać się bez celu.… …   Słownik języka polskiego

• kanał — m IV, D. u, Ms. kanałale; lm M. y 1. «rów osuszający lub nawadniający, przekop doprowadzający albo odprowadzający wodę» Kanał melioracyjny, rozprowadzający. Sieć kanałów irygacyjnych. ∆ Kanał energetyczny «kanał doprowadzający lub odprowadzający… …   Słownik języka polskiego